Paper-zorroa

2012/04/25

Ez naiz ikasle ona izan. Bizitza guztia daramat azterketetan huts egiten. 3.DBH-arte nire notak  4-5-6 inguruan ibiltzen ziren eta 4.DBH-tik batxilergoa amaitu arte nire emaitzak okerrera jo zuten. 10 irakasgaietatik 6-8 inguru suspenditzen nituen. Ikasketak gorroto nituen, ez nuen gogorik ikasten jarraitzeko, klase askotara ez nintzen joaten, suspentsoen beldur nintzen. Pentsatu izan nuen ez nintzela gai, ez nuela gaitasunik nire ikasketak aurrera eramateko. Batxilergoa amaitu eta selektibitatea egin ondoren 5,4eko media geratu zitzaidan eta ez nuen inolako aukerarik izan irakasle ikasketak egiteko. Urte osoa pasa nuen selektibitateko 2 irakasgai gogor ikasten hurrengo urtean atal espezifikoa egin eta Donostiako irakasleen unibertsitate eskolan sartzeko ametsetan. Eta gaur, 2012ko apirilak 25, hemen naiz, nire unibertsitate ikasketak egiten, eta ez naiz ikasle makala gainera. Azkenean lortu dut, lortu dut nai nuena eta nai dudan guztia lortzeko gai naizela konturatu naiz.

Nire irakaslerik onena? Nire anaia.

Inoiz ez dit eskolako materiarekin lagundu baina balore oso garrantzitsuak irakatsi dizkidala konturatu naiz. Nigan sinesten ikasi dut, egun eta gau, gau eta egun errepikatzen zidan nik ahal nuela eta nigan zuen konfidantzak egin nau orain naizena. Erronka bakoitzak gero eta indartsuago egiten nau eta horrekin batera nire bidea eraikitzen noa. Oraingoan bai, nire barne motibazioak bultzatuta gustura ikasten dut eta irakasle izateko bidean oztopatzen nauten milaka harri agertuz gero ere ez dut etsiko.

Nora iritsi nai dut hau guztia esan ondoren?

Ez dizuet dena egina utziko, ikusi bideoa eta hausnartu.

"La escuela no piensa en el ser humano, porque para ellos solo somos números que aprueban o repiten grado, desechan al que no alcanza el promedio, se les castiga y excluye haciéndoles creer que son menos, porque la escuela solo se dirige a un grupo homogéneo y en masa matando las diferencias, sueños y esperanzas. La verdad es que todos somos genios de pequeños, pero la escuela asfixia a los que no cumplen los requisitos."

2012/05/07

Utzi dizuet hausnartzeko denbora apurtxo bat eta bada garaia atal oni amaiera emateko.

Badirudi hezkuntza sistema eta metodologiari kritika moduko bat egin diodala. Bada horrela pentsatzen ez duen jende ugari, normalean ikasle azkarrak izan direnak. Egia esan motibazioa lortzera ailegatzen bazara gaur egungo eskolekin asko ikas dezakezu, baina zer gertatzen da motibazio hau lortu ezin duten ikasleekin? Frustrazio moduko zerbait sentitzen dutela esango nuke eta eskola ez da beraietaz arduratzen. Irakasle gutxik  egingo lukete apustu beraien alde baina irakasle gutxi hauek dira benetan irakasle onak nire ustez.

Gogoan  ditut nire batxilergoko lehen eta bigarren mailako matematikako irakasleak. Guztiz kontrakoak ziren. Gogo izugarriarekin hasi nituen bi ikasturteak eta matematikak gainditzea zen nire helburu bakarra. Bi irakasleek  zekiten matematikekin nituen arazoak. Lehen mailako irakasleak ordea suntsitu egin ninduen, ikasle onak soilik zituen gogoko. Ea zergatik erabaki nuen matematikako ikasgaiarekin jarraitzea galdetu zidan, ezingo nuela inoiz gainditu eta hobe nuela zerbait errazagoa aukeratzea esan zidan. Kurtsoa aurrea zihoan heinean  nire motibazioa desagertu zen, irakasle hark nire helburua birrindu zuen eta nola ez, ez nituen matematikak gainditu.

Bigarren mailan ordea dena guztiz aldatu zen. Inoiz imajinatu ezingo nuen irakasle batekin egin nuen topo. Zorrotza zen baina era berean bere mugetatik atera gabe hurbilekoa. Errespetu handia genion denek baina ez genion beldurrik. Ikasleen esfortzua izugarri baloratzen zuen eta beti animatzen gintuen. Behin eta berriro suspenditzen nituen azterketak baina ez nuen inoiz esperantza galtzen, bera or zegoelako beti, onenean eta txarrenean. Motibazioa piztu zidan eta gero eta lan gehiago egiten nuen. Azkenean laguntza apurtxo batekin matematikak gainditzea lortu nuen.

Adibide honekin pentsatzen dudana nahi nizuen ulertarazi eta espero dut lortu izana.

Ikasturtearen amaiera iritsi da eta ikasten hasteko  garaia badenez hemen usten ditut nire aurtengo hausnarketak.

"El colegio poco me enseño, si es por esos libros nunca aprendo a coger el cielo con las manos, a reír y a llorar cuando te canto, a coser mi alma rota y a perder el miedo a quedar como un idiota."